प्रेमाचा सहवास....

होती ती माझ्याबरोबर सुखात
नसताना ती आज..धीर द्यायला मला
कोणीच नाही माझ्या दुखा:त.....

कश्या विसरू तिच्या मी आठवणी
नसताना ती समोर पाहून,
आरसा मलाच देतोय हेल्कावणी.....

इच्छेपायी सोडलं तिनं हे जग,
सोडलं....मीच माझ अस्तित्व
तिच्यासाठी मग.......

चीता जळत्याय...धूर येतोय ,
पुढच काहीच दिसत नाही...

धुराशीही भांडत भांडत ती
प्रतिमेतून माझ्या समोर येते ,
पाणावलेल्या माझ्या डोळ्यांना त्रास नको म्हणून ,
तीच  नकळत माझे डोळे पुसते......

चीता जळली...राख झाली ,
संपवलं तीन शरीराच आस्तित्व...
नुसत्याच आता आठवणी जपायच्या,
हृदयात सामावलेल्या तिच्या  फोटोतूनच....

पावसाच्या थेंबाप्रमाणे अश्रू हे माझे टीपकत होते,
सहवासच तिचा असा होता कि..,
सुकताना अश्रू दरवेळी तिचाच विचार करत होते.......

ती नाही या जगात सर्वांनाच हे कळल होत...
पण पटवू कस मी माझ्या मनाला....
जे तिचंच आस्तित्व सारखं जाणवून मला देत  होत....

ती गेली जग सोडून.....सोडून सगळ्या आठवणी
आज देखील देवाशीच भांडतोय रोज मी ,
तिच्या या मृतुच्या पडताळणीसाठी .....

ती गेली हे जीवन सोडून ,
जिवंतपणीच मला मारून  ,
देवाचाच राग भोगतोय दररोज
पण आज हि  मरतोय मीच.
जिवंतपणे दररोज.........